از بودن وسرودن

- صبح آمده ست، بر خيز

( با نگ ِ خروس گويد )

- وين خواب وخستگی را

در شطّ ِ شب رها کن .

مستان ِ نيمشب را

رندان تشنه لب را .*

بار دگر به فرياد

در کوچه ها صدا کن.

- خواب در يچه ها را با نعره سنگ بشکن.

بار دگر به شادی

در وازه های شب را ، روبر سپيده ، واکن .

بانگ خروس گويد:

- فرياد شوق بفکن،

زندان و اژه ها را د يوا ر و باره بشکن ،

و آواز عاشقان را مهمان کوچه ها کن .

.*رندان تشنه لب را آبی نمی دهد کس . . .

حافظ

- زين بر نسيم بگذار

تا بگذری از اين بحر ،

وز آن دو روزن صبح

در کوچه باغ مستی

باران صبحدم را

بر شاخهٌ اقاقی

آئينهٌ خدا کن.

- بنگر جوانه ها را ، آن ارجمند ها را ،

کان تار و پود چرکين باغ ِ عقيم ديروز

اينک جوانه آورد .*

بنگر به نسترن ها بر شانه های ديوار،

خواب بنفشگان را با نغمه ای در آميز ،

واشراقِ ِ صبحدم را، در شعر جويباران،

از بودن و سرودن

تفسيری آشنا کن.

.* ای درختان عقيم ريشه تان در خاکهای هرزگی مستور!

يک جوانه ی ارجمند از هيچ جاتان رست نتوا ند

م اميد .

- بيداری زمان را، با من بخوان به فرياد، ورمرد خواب وخفتی،

« روسربنه به با لين ، تنها مرا رها کن. * »

*ا ز مولوی است

بازگشت به فهرست